Sarısıvat Toparlak Çeşme Türküsü

Sarısıvat Toparlak Çeşmesi’nin Hatırası

Sarısıvat Köyü’nün derin anılarında saklı olan Toparlak Çeşmesi, bir zamanlar köylünün yaşam kaynağıydı. Bu çeşmenin berrak suyu, bakraçlarla taşınır, gönülleri ferahlatırdı. Genç kızlar akşam saatlerinde su almak için gelir, delikanlılar ise çeşmenin kenarında bir umutla beklerdi. Kimileri orada hayat arkadaşını bulur, kimileri dostluklarını pekiştirirdi. Çeşmenin etrafında adeta bir bayram havası yaşanırdı.

Göçle gelen dedelerimiz için bu çeşme, Bulgaristan’ın Borova Köyü’ndeki çeşmelerin tadını hatırlatır, özlemlerini dindirirdi. Fıçılar turşular için bu suyun altında bekletilir, bahçeler bu suyla canlanırdı. Ancak zamanla köye su tesisatı döşendi ve Toparlak Çeşmesi yıkılarak suyu köy şebekesine bağlandı. Bugün çeşmenin taşları duruyor ama suyu hâlâ köy halkına hayat vermeye devam ediyor.

Toparlak Çeşmesi artık yok, ama onun hatıraları her taşında, her damlasında yaşıyor. Bu türkü, çeşmeyi ve onunla birlikte yaşanan güzel günleri gelecek nesillere hatırlatmak için yazıldı. Unutmayın, dedeniz, nineniz, babanız ya da anneniz mutlaka o sudan içti ve bu çeşmeden bir hatıra sakladı.

---

Sarısıvat Toparlak Çeşmesi Türküsü

Sarısıvat’ın eteğinde, suyun şırıl şırıldı,
Gencin umudu sende, yüreklere sırdı.
Bakraçlarla taşınırdı, senin berrak suyun,
Her damlan hatıra dolu, maziden bir duyum.

Nakarat:
Toparlak Çeşme, sesi çağlar derinden,
Her taşın hikâye, her yolun özlemden.
Yollarına bez bağlanan o eski günlerde,
Sevda bulur gönüller, umutlar ellerde.

Delikanlılar bekler orda, genç kızlar bakışır,
Göz göze bir umut, sevda orda alışır.
Su taşımak bahanedir, yürekler yan yana,
Bu çeşmenin kenarında yazılırdı bir destan.

Nakarat:
Toparlak Çeşme, sesi çağlar derinden,
Her taşın hikâye, her yolun özlemden.
Yollarına bez bağlanan o eski günlerde,
Sevda bulur gönüller, umutlar ellerde.

Ooooy Toparlak, hatıratın derindir,
Suyun Borova çeşmesi gibidir.
Göçle gelen özlemler sende diner,
Her damlan hasretle yüreklere iner.

Fıçıların tahtaları sularında şişerdi,
Bahçeler bereketlenir, bağlar suyla gülerdi.
Sonra su aktı evlere, sen yalnız kaldın,
Taşların sessiz haykırır, mazide saklandın.

Nakarat:
Toparlak Çeşme, suyun hala anılır,
Seninle bir nesil büyüdü, mazide tanınır.
Yıkılsan da taşların hâlâ dile gelir,
Her gönülde yerin baki, seni kim siler?

Ey Toparlak, köyün güzel hatırası,
Sende saklı sevdalar, hayatın cilası.
Bugün taşların durur, suskun gibi belki,
Ama her bakan gözde, yeniden canlanır eski.

---

Hüseyin AŞKI
(Sarısıvat, 1957 doğumlu)